Azot występuje w próchnicy gleby, resztkach obumarłych organizmów oraz w organicznych i mineralnych związkach w postaci azotanów, azotynów i soli amonowych. W glebie (powietrzu glebowym) znajduje się więcej azotu cząsteczkowego (N2), niż w powietrzu atmosferycznym. Pierwotnym źródłem azotu w glebie są związki organiczne powstałe z obumarłych organizmów roślinnych i zwierzęcych.
Znakomitym źródłem azotu jest wysuszona krew zwierzęca oraz sproszkowane kopyta i rogi.
Dobrym źródłem azotu jest też nawóz kurzy, który działa b. silnie i powinien być kompostowany przez kilka miesięcy przed użyciem. W sprzedaży jest dostępny przygotowany już do stosowania obornik kurzy. Wskazane jest by wszystkie te produkty odzwierzęce pochodziły z hodowli ekologicznych.
Po zbiorach roślin motylkowych, strączkowych pozostawiamy korzenie w glebie (związany w nich azot przejdzie do gleby).
Chińscy rolnicy przygotowywali nawóz azotowy z piór drobiu. Do beczki lub innego pojemnika wkłada się pióra, przykrywa siatką lub deską, przyciska ciężkim kamieniem, wlewa deszczówkę i pozostawia w cienistym miejscu na 2 miesiące. Pióra zmienią się w papkę, którą można rozkładać wokół roślin jako ściółkę. Uwaga: u niektórych osób pióra mogą powodować ataki astmy.
Wskaźnik poziomu azotu w glebie:
Dobry wzrost szpinaku wskazuje na właściwą zawartość azotu w glebie. Jeżeli liście są bladozielone i wiotkie to znak, że w glebie jest za mało azotu.
Nadmiar azotu powoduje wybujały wzrost opóźniający dojrzewanie. Rośliny wylegają i są mniej odporne na ataki chorób i szkodników.
