Bylica piołun, powszechnie kojarzony z bardzo gorzkim smakiem, to ważny składnik przy produkcji m.in. absyntu, ale również znajdujący szerokie wykorzystanie w ziołolecznictwie. Kiedyś stosowano go na bardzo wiele dolegliwości, ale również w XXI wieku to istotny składnik ziołowych mieszanek, wspierający m.in. funkcjonowanie naszego układu trawiennego. Jakie jeszcze właściwości ma ta roślina i dlaczego warto korzystać z jej składników?
Piołun – na żołądek, ale nie tylko
Piołun wykorzystywany jest w medycynie ludowej od dawna – w naszym kraju występuje dość pospolicie, dzięki czemu jego właściwości zostały dobrze poznane. Zawiera mnóstwo garbników, flawonoidów, olejków eterycznych i soli mineralnych, przez co skutecznie pomaga na całkiem sporo dolegliwości. Bez cienia wątpliwości działa on skutecznie w przypadku dolegliwości ze strony układu pokarmowego – napary z piołunu pomagają w walce z niestrawnością, zgagą czy wzdęciami. Przyspiesza przemianę materii, stymuluje apetyt i produkcję soku żołądkowego. Jest nieoceniony przy problemach z wątrobą.
Dzięki zawartości składnika biologicznie czynnego, jakim jest tujon, piołun ma antyseptyczne działanie, a także pomaga w walce z pasożytami (owsiki, glisty czy nawet wszy) i grzybami. Pozostałe garbniki wykazują się przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym działaniem, nawet w odniesieniu do tak poważnych bakterii, jak E.Coli, czy Salmonella.
O czym pamiętać, stosując Piołun?
Kobiety w ciąży oraz dzieci nie powinny sięgać po napary i odwary z piołunu – m.in. z uwagi na tujon i pozostałe składniki biologicznie aktywne. Duże ilości tujonu mogą być toksyczne, ale składnik ten absorbuje się głównie rozpuszczony w alkoholu, dlatego wodne maceraty, napary czy odwary nie powinny być źródłem problemu. Mimo wszystko warto stosować go z umiarem – wśród objawów nadmiaru można wymienić biegunkę, wymioty, ale także zawroty głowy, drgawki czy halucynacje. Nie są to jednak częste objawy. Stosowany z umiarem i adekwatnie do potrzeb, piołun może być cennym uzupełnieniem prowadzonej terapii ziołowej.
